مصاحبه چاپ و نشر با عباس اسداله زاده مدیر عامل شرکت تیج

سازگاری و تلاش برای بقاء، با تدبیر درست

عباس اسداله زاده مدیرعامل مجموعه پدیده تیج درباره‌ی ریشه‌ یابی معضلات بخش تولید سررسید در ایران می‌گوید: هم‌اکنون جامعه‎ی ما با بحران کلی ناکارآمدی و سوء مدیریت مواجه شده است و متأسفانه این مسئله کل جامعه را فرا گرفته است و سرتاسر زنجیره‎ی اقتصادی کشور را که شامل تولید، خدمات، صادرات، واردات و زیرمجموعه‌های آن‌که تبلیغات و فیلدهای مرتبط چون سررسید است را دربر گرفته و با مشکل روبه‌رو کرده است. البته این مسئله بر همگان واضح و عیان است و باعث رکود و توقف در بسیاری از بخش‌های کشور شده است و تولید سررسید هم از این مسئله مستثنا نیست.

وی می افزاید: بنده به‌عنوان یکی از دست‌اندرکاران کارهای خدماتی و تولیدی معتقدم برای خروج و نجات از آشفتگی و رکودی که بر بازار حاکم است، تدبیر و اندیشه‌های آینده‌مان بسیار مهم است؛ زیرا این صنف جدا از بحران کلی که کشور را فرا گرفته، از قبل دچار بحران‌های دیگری نیز شده بود. یکی از آن‌ها این است که نیاز جامعه تغییر کرده و از کاغذ و نوشتار فاصله گرفته است و اکنون دنیا به سمت دنیای مجازی و اینترنتی رفته‌ و بیشتر بر این بخش متکی شده‌ است. مورد دیگر ازدیاد واحدهایی است که در چند سال اخیر به این حوزه‏ای که خود اشباع‌شده، واردشده‌اند و به‌اصطلاح دست زیاد شده است؛ یعنی این حوزه خود با بحران‌های بسیاری دست‌به‌گریبان بود و رکود کلی که در جامعه شکل‌گرفته، خود به این معضلات افزوده شده و با ابر بحران دست و پنجه نرم می‎کند. 

اسداله زاده تاکید می‎کند: بنده معتقدم نمی‌توانیم بر رکودی که حاصل ناکارآمدی و سوء مدیریتیدر کشور است و کل جامعه را مسموم کرده، دخیل باشیم ولی می‌توانیم و باید برای بقاء در این حوزه، بحران ساختاری صنف خودمان را درمان کنیم و برای این مسئله، نیازمند تغییر در ساختار هستیم؛ زیرا جامعه‌ی امروزی با پیشرفت تکنولوژی که داشته است، روش‌های سنتی و سابق را نمی‌پذیرد؛ ازاین‌رو باید هویت ساختاری و زیرساختی مجموعه‌هایمان را باتدبیر درازمدت تغییر دهیم.

مجموعه‌های بسیاری در حوزه‎ی تولید سررسید زحمت‌کشیده‌اند و با ارتقای کیفیت و نوآوری برندسازی کرده‌اند و با این کار خود به نو سازی پرداخته و تغییر هویت داده‌اند؛ در اصل با این کار، خود را با دنیای در حال پیشرفت تطبیق داده‌اند.

مدیرعامل مجموعه پدیده تیج با اشاره به فراگیری رکود در جامعه، بیان می‎کند: درست است که رکود جامعه را فرا گرفته است و بیشتر کمپانی‌های بزرگ و کوچک فعالیت ندارند و به‌اصطلاح خوابیده‌اند ولی بازهم در این شرایط شرکت‌هایی که به صادرات می‌پردازند و یا مواد اولیه‌ی تولیدشان را از داخل کشور تأمین می‌کنند و بازار مصرفی‌شان داخل است، فعال‌تر شده‌اند و به‌تبع آن برای حفظ و ترمیم ارتباط با مشتریانشان به سررسید نیاز دارند. به تعبیر دیگر می‌خواهم اشاره کنم که دنیای تولید سررسید هنوز به پایان نرسیده است. درنتیجه باید ازلحاظ کیفی کارهایمان را ارتقاء دهیم و به فاز برندینگ برسانیم و از حالت کلاسیک گذر کنیم؛ زیرا مدت‌ها است دیگر بازار سنتی کارایی ندارد و جواب نمی‌دهد. عمر روش‌های سنتی به اتمام رسیده و همکاران و دوستان ما نیز باید تغییر ساختار داده و موارد جدید دنیا را آموزش ببینند.

وی خاطرنشان می‎کند: نوسازی و به‌روز کردن تنها شامل محصولات، بازار و مخاطبان نیست، باید ابتدا به تغییر در ساختار و نگاه مدیریت و منابع انسانی پرداخت تا در بازار دوام آورد.

وی در اثنای صحبت‌هایش اشاره می‎کند: درست است بازار کم و محدودشده است اما به همان نسبت هم واحدهای سرپایی و کوچکی که سرمایه‌ای نداشتند و تازه وارد بازار کار تولید سررسید شده بودند، از حوزه‌ی تولید سررسید خارج ‌شده‌اند و تنها تولیدکنندگان قدیمی که از تشکیلات و سازمانی برخوردار بودند و سالیان سال در این صنف فعالیت داشتند باقی‌مانده‌اند. جا دارد در این بخش از برندهایی چون برگ و رث نام ببرم که خودشان را به روز و بقای خود را تثبیت کرده‌اند. البته مجموعه‌ی تیج نیز هر ساله کمابیش از رشد نسبی برخوردار است و فکر می‌کنم در این بازار دوام داشته باشیم.

وی با اظهار تاسف می افزاید: همان‌طور که گفتم ما تولیدکنندگان سررسید نمی‌توانیم بر سیاست کلی کشور دخیل باشیم و باید منتظر بمانیم تا اوضاع‌واحوال آن بخش به ثبات برسد و یا تغییر کند ولی می‌توانیم در هر شرایطی به کارمان ادامه دهیم و به لحاظ ساختاری مجموعه‌مان را کوچک و چابک کنیم. البته این نکته را هم باید در نظر بگیرم که مطلقاً فریب نخورده و نیروهای کارآزموده، باتجربه و قدیمی‌مان را به هوای سختی شرایط از دست ندهیم.

وی در انتها اشاره می‌کند: در گذشته بازار تولید سررسید به بازار بهشتی ایران معروف بود، ولی با شرایط کنونی باید گذشته را فراموش کرد. متأسفانه هم‌اکنون بازار ایران نیز سخت و رقابتی شده است و با مجموعه‌ای از بحران که متذکر شدم دست در گریبان است. با تمام این تفاسیر مهم این است که باتدبیر درست و سازگاری برای بقاء تلاش کنیم.